Danas je Atelijer Perajica jedan od najstarijih postojećih fotografskih atelijera u Europi. Osnovao ga je davne 1934 u Splitu fotograf i filmski kamerman Antonio Perajica. Atelijer je bio zatvoren kraći vremenski period, od 1937 do 1943 kada je Antonio radio u kolijevci Europske kinematografije, Cinecitta u Rimu, te nadalje 1943 do 1945 kada je bio Komesar filma i fotografije 1. Proleterske brigade.
1949-te atelijer se ponovno otvara na lokaciji pored Peristila, u Villi Cassolini, obzirom je njegova današnja lokacija bila pod rekonstrukcijom. 1951 se premješta na sam centralni trg Dioklecijanove palače, Peristil. Od tog vremena je atelijer njegova vizualna oznaka, pored katedrale Sv. Dujma, gradske kavane Lvxor, te budućega Muzeja Sakralne umjetnosti. Također, otada, Peristil i Atelijer Perajica postaju sinonimi jedno za drugo, pa se često zamjenjuju kao inačice u vizualnom identitetu. Grafički, naime, pored jednaka prva tri slova (PER…), jednak je broj slova naziva trga i prezimena po kojem se zove atelijer. Stoga se atelijer kroz vrijeme ponekad zvao po imenu trga, a ponekad po prezimenu. Radivši gotovo dvadeset godina kao službeni fotograf Hrvatskog Narodnog kazališta u Splitu, Antonio Perajica zaslužio je i liniju u Splis'kom Akvarelu "ma aj se ti lipo slikat u Perajice!"
____________________________________________
Osamdesetih je atelijer naslijedio Antonijev sin Dražen, također slavni portretist i fotograf arhitekture. 2008 raditi nastavlja Ana Peraica, Draženova kćer i Antonijeva unuka, kao treća linearna nasljednica stare fotografske obitelji. Sa svakom novom generacijom novi nivo profesionalizacije se ugrađuje u obiteljski posao. Ana, čiji je doktorat iz teme Fotografije kao dokaza, je tako napravila proboj u arhivskoj fotografiji na internacionalnom nivou, kombinirajući teorijske i praktične diskurse.
Osoblje atelijera je danas fokusirano na jedinstvenu re-kontekstualizaciju arhivskih statičnih i pokretnih slika. Arhiv, koji se sastoji od velikih kolekcija filmova i fotografija snimanih za novine, kazalište, portreta na taj se način oživljava u različitim teorijskim i praktičnim projektima. Samo u posljednjoj godini prikazani su dokumentarni filmovi Antonija Perajice, skriveni više od pola stoljeća, na Videovortex Konferenciji (Split, 2009), izlagane fotografije zasnovane na arhivskim negativima na izložbi Hrvatska fotografija 2009 (Galerija starih i novih majstora, Varaždin, 2009), kao i na Imagine New World (Mai Mano, Kuća fotografije, Budimpešta, 2010). Citajte dalje...